Pionier van Slow Living: Het Bijzondere Heroplevingsverhaal van Santo Stefano
- femkevaniperen
- 8 sep
- 5 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 4 okt
In dit ooit verlaten Italiaanse bergdorp bloeit het leven nu op rond integriteit, slow travel en slow living. We spraken met visionair Daniele Kihlgren, een pionier van slow living en de drijvende kracht achter dit unieke project.
Eind jaren negentig ontdekte Daniele Kihlgren het verlaten dorp Santo Stefano di Sessanio, ten oosten van Rome, Italië. Te midden van middeleeuwse huizen en een kerk tegen de achtergrond van de Abruzzen, zag hij potentie voor een heropleving. Deze visie is uitgegroeid tot een gerenommeerd slow travel-verhaal, dat wereldwijd bekend is geworden vanwege Kihlgrens unieke aanpak. Tegenwoordig floreert dit ooit over het hoofd geziene Italiaanse bergdorp, waar de tijd lijkt stil te staan én vooruit te gaan.
Een Ware Tweede Kans
Kihlgrens aanpak ging niet alleen over het restaureren van een locatie; het ging erom te voorkomen dat het dorp een toeristische trekpleister werd en de geschiedenis en het karakter ervan te beschermen. Hij wilde de lokale inkomsten binnen de gemeenschap houden, in tegenstelling tot toeristische ontwikkelingen zoals op Ibiza. Zijn visie bood het dorp een echte tweede kans door waarde te hechten aan het verleden, de toekomst en de kunst van slow living.
Slow Living Omarmen
Reizigers van over de hele wereld voelen zich aangetrokken tot Santo Stefano vanwege het Albergo Diffuso-concept en de slow living-levensstijl, die ontspannende ervaringen biedt zoals contact met de lokale bevolking, koffie drinken op het pittoreske plein of walnotenlikeur proeven in een bar die gerund wordt door de kleindochter van een regionale herder.
Het beroemde hotelconcept omvat kamers verspreid over het dorp, met behoud van de historische integriteit en tegelijkertijd moderne gemakken. Lokale bedrijven floreren door de nadruk te leggen op tradities en ambachten, en zo het unieke erfgoed van Santo Stefano te behouden.
Zo worden de spreien van hotels gemaakt van lokaal linnen, met behulp van traditionele regionale technieken. "De meeste initiatieven die na onze [restauratie] zijn opgezet, zijn activiteiten gericht op gezinnen binnen de lokale gemeenschap", vertelde Kihlgren ons.
Kihlgren ontdekte historische verhalen die verbonden waren aan de gastenkamers, zoals een plek waar vrouwen en kinderen samenkwamen om verhalen te delen en zich warm te houden met vee dat voor de winter uit de bergen was gehaald.
Santo Stefano beschikt uitsluitend over authentieke attracties, gemaakt door de lokale gemeenschap, zonder historische replica's. "Wij bieden de mogelijkheid om het authentieke Italië te herontdekken en te verbeteren", legde hij verder uit. "Ver weg van de traditionele toeristische bestemmingen, maar rijk aan geschiedenis, cultuur en schoonheid."
"Wij bieden de mogelijkheid om het authentieke Italië te herontdekken en te verbeteren. Weg van de traditionele toeristische bestemmingen, maar rijk aan geschiedenis, cultuur en schoonheid."
Vooruitgang In Oude Geschiedenis
Kihlgrens visie op slow living heeft ook de restaurants van het dorp beïnvloed, wat heeft geleid tot een samenwerking met een antropoloog van het 'Museo delle Genti d'Abruzzo' om het culinaire erfgoed van de regio te verkennen en te documenteren. "We ontdekten veel elementen van de traditionele, eeuwenoude kooktechnieken van het dorp", merkte Kihlgren op, en benadrukte dat deze geschiedenis, geworteld in de 'agro-pastorale kalender', nu als inspiratie dient voor de menu's.
"Een voorbeeld van zulke rituele, agro-pastorale gerechten zijn alle zoetigheden van Pasen", zei Kihlgren. "Ze vieren 'overvloed' met de terugkeer van het nieuwe seizoen en het einde van de winter. Koken op deze manier drukt een cyclische kijk op de wereld en op de tijd uit. Die staat ver af van die van vandaag", reflecteerde hij. Waaraan hij toevoegde: "Deze gerechten overstijgen vaak hun voedingswaarde en worden een middel om te communiceren met de bovennatuurlijke wereld."
"We vonden sporen van de traditionele, eeuwenoude kookmethoden van het dorp. Deze gerechten overstijgen vaak hun voedingswaarde en worden een middel om te communiceren met de bovennatuurlijke wereld."
Symbolische Stap
Nu hebben ook lokale autoriteiten van Abruzzo en Santo Stefano di Sessanio het initiatief voor slow travel openlijk gesteund door een betonnen bankgebouw uit de jaren 70 te slopen. Kilghren noemt het een symbolische zet en merkt op dat de autoriteiten vonden dat het de historische sfeer en het landschap van het dorp verstoorde. Deze beslissing volgde op jarenlange discussies over de toekomst van de vele verlaten of halfverlaten Italiaanse plattelandsdorpen.
Conclusie
Hoewel vooruitgang doorgaans de nadruk legt op de toekomst, onderstreept dit bijzondere project in de bergen bij Rome het gelijke belang van integriteit en historisch erfgoed. "Het verhaal van Santo Stefano di Sessanio laat zien hoe het behoud van historisch erfgoed economische groei kan stimuleren", aldus Kihlgren.
"Het begon met één accommodatie in de jaren negentig", vervolgde hij. "Tegenwoordig telt het dorp drieëntwintig horecagelegenheden, naast restaurants en ambachtelijke winkels. Deze groei heeft de demografische krimp tegengegaan en jongeren en gezinnen aangetrokken. Het draagt ook bij aan de stimulering van een nieuwe lokale economie. Dit soort ontwikkeling kan bijdragen aan het bevorderen van kwalitatief en duurzaam slow travel. Het succes van deze aanpak is evident", concludeerde hij.
Omdat Santo Stefano slow living omarmt, is het een voorbeeld voor andere gemeenschappen die een evenwichtige benadering van vooruitgang nastreven. Door welzijn, duurzaamheid en gemeenschap voorop te stellen, baant deze filosofie de weg voor een meer vervullende en verbonden manier van leven.
"Het verhaal van Santo Stefano di Sessanio laat zien hoe het behoud van historisch erfgoed de economische groei kan stimuleren."
Over de keuken van het agro-pastoralism
De menu's van de restaurants in Santo Stefano zijn geïnspireerd op het agro-pastorale culinaire erfgoed van de regio. Gebak zoals 'taralli', 'pupazze' en 'cavalli' waren traditionele cadeaus voor kinderen. Het paard symboliseerde kracht, terwijl de Abruzzese pop, een paascake, liefde en delen vertegenwoordigde. Sinds de 19e eeuw worden de pop en het paard gemaakt voor verlovingsceremonies, als symbool van geluk. De pop werd aan de familie van de bruidegom gegeven en het paard aan de familie van de bruid, wat de traditie verbindt met Pasen en christelijke symbolen van de wederopstanding en het Laatste Avondmaal. Bron: Sextantio
Over het Sextantio-project
Het Sextantio-initiatief is verantwoordelijk voor de ontwikkeling van het dorp en het Albergo Diffuso-concept. Door de kenmerkende conservatieve restauratieaanpak heeft het dorpen nieuw leven ingeblazen die ooit verlaten waren door mensen die op zoek waren naar betere kansen. De oprichter van het project, Daniele Kihlgren, heeft het slow travel-initiatief uitgebreid door meer dorpen en reisbestemmingen te integreren. Sextantio's tweede historische dorp, Matera, ligt in Zuid-Italië, omringd door eeuwenoude grotten en stenen bouwwerken. Hun nieuwste project is in Afrika, met name het Capanne (HUTS)-project in Rwanda, dat de nadruk legt op slow travel en het behoud van de authenticiteit van het gebied. Daarnaast biedt het de lokale bevolking ondersteuning bij de aanschaf van een ziektekostenverzekering. Tot nu toe zijn er ongeveer 500 voorstellen voor dorpsvernieuwing ingediend.
